Beauty and the Beast
H ομορφιά είχε και έχει περάσει στα μάτια μου κάτι σαν μια πανδαισία ενός ήχου, που η συχνότητα του αναγεννούσε διαστάσεις μυθικές με χρώματα, συναισθήματα σκέψεις και ιδέες..
Σπάνια μπορούσα να τη δω στους άντρες, πάντα ήμουνα παραδομένος, στην ουσία σε μια κοριτσίστικη αισθητική της αιώνιας εφηβείας, που έμοιαζε με όνειρο τρελό που δεν μπορούσα να της αντισταθώ...
και όπως ακριβώς στην dream pop βυθιζόσουνα στα αιθέρια και breathy φωνητικά, ακουγα την ωρα που μου μιλούσαν τα όμορφα κορίτσια μέχρις και τη χροιά απ την ανάσα τους…
γιατί ποτέ δεν μπορούσα επίσης να τη ξεχωρίσω απ το Λόγο...
Και τελικά μάλλον με την ομορφιά γιόρταζα εκστατικές και υπερβατικές εμπειρίες λες και χρησιμοποιούσα druggy και μυστικιστικές εικονες..
και είναι θαύμα που δεν με εκμεταλλεύτηκαν σε μεγάλο βαθμό μ αυτές που συσχετίστηκα συναισθηματικά…
γιατί σε μικρότερο το έκαναν και συνεχίζουν και το κάνουν…
ακόμα ατελείωτο το θηλυκό μου, οι πιο πολλές πελάτισες μου να ανήκουν στην ίδια συνομοταξία…
Με την πάροδο του χρόνου όλο αυτό το dream pop σκηνικό μετατράπηκε σε μια συνειδητοποίηση ότι όλο αυτά που έβλεπα ήταν πνευματικά περιεχόμενα δικά μου, και αρχιζα να τρομάζω μαζί τους απ αυτό που με γοήτευε, αφού άρχισα να βλέπω τη μεγάλη διαφορά……
Σε πρώτο επίπεδο άρχισα να διακρίνω καθαρά, τη μεγάλη αλήθεια του :
Τι παράξενη ψευδαίσθηση είναι να υποθέτεις ότι η ομορφιά είναι καλοσύνη….
αλλά εάν ξαναδιαβάσει κάποιος «το πόλεμος και ειρήνη »του Λέων Τολστόι, θα το δει και μπορεί να μην το προσέξει…
σε κάποιες περιπτώσεις γυναικεία ομορφιά και κακία έχουν γίνει συνώνυμα…
δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουν….
Και το αναμεταβιβάζουν και στους όμορφες άντρες που γίνονται μια τραγική καρικατούρα τους, με transsexual αναφορές…
Τι άντρες μπορεί να είναι αυτοί ? ίσως χάντρες….
Γιατί τελικά το θέμα με την ομορφιά και τους φορείς της
δεν είναι αυτά που κάνουν,
αλλά δεν καταλαβαίνουν τελείως τι κάνουν, αυτά τα άτομα….
Και υπάρχει μια δυστυχία με τους όμορφους : επειδή η ομορφιά είναι στα μάτια του παρατηρητή, αντι του να εκμεταλλευτούν την ομορφιά τους πετώντας σε άλλα αισθητικά μονοπάτια, γίνονται τελείως εξαρτημένοι απ τα κοπλιμέντα και τα καλά λόγια των άλλων, τα οποία όταν εξαντλούνται καταφεύγουν πολλές ώρες στο καθρέφτη προσπαθώντας να κάνουν μια ιδιαίτερη εκπαίδευση πως θα γίνουν περισσότεροι κακοί…
ιδίως οι γυναίκες…
Που μέσα απ την κακία προσπαθούν να ανακαλύψουν επαφή μ αυτό που έχουν χάσει…
αλλά η κακία τους οδηγεί στο τέρας..
στο τέρας που εκτρέφουν τόσα χρόνια μέσα τους…
και όσο περνάει ο χρόνος γίνονται ανισόρρροπες,
αδιάφορες συναισθηματικά, χωρίς αξίες και καταθλιπτικές…
ευτυχώς όχι όλες...
είναι τρομακτικό πράγμα η ομορφιά και η διαχείριση της…
και υπάρχει μια τρομακτική αλήθεια : θέλουν να διατηρήσουν την ομορφιά τους, ή κάνουν ότι περνάει απ το χέρι τους να μετατραπούν σε μάγισες κακές προσπαθώντας να σαγηνεύουν και να παγιδεύουν θύματα γινόμενες αράχνες…
απ την εμπειρία μου καμιά δεν θέλει να διατηρήσει την ομορφιά της…
δεν το αντέχουν μέσα τους…
δεν μπορούν να νιώσουν σαν τους άλλους τους, και αυτό είναι ανυπόφορο…
δεν γίνεται να είσαι διαφορετικός όλη την ώρα…
ούτε να εξαρτάσαι απ το καθρέφτη της ματιάς του άλλου…
και δυστυχώς απαιτούν κάποιος να τις πληρώνει με τη λογική της Μεγάλης Μητέρας...αλλά αυτοί που πληρώνουν για την ομορφιά , θέλουν "την μια ώρα νωρίτερα" κατέδαφιση της, γιατί δεν το αντέχουν, η ασχήμια έχει πολλούς τρόπους να βρίσκεται στη ζωή μας...
ο χρόνος την τσακίζει, και της κατεδαφίζει οποιαδήποτε αυταπάτη επενδύεις…
γιατί αυταπάτη είναι η απόλυτος ταύτιση σου με την εικόνα…
γιατί η εικόνα είναι καθρέφτης και ο καθρέφτης μαγεία....
και διανύουμε περίοδο εικονολατρείας…
αλλά η ομορφιά δεν είναι στην εικόνα, εκεί είναι το αποτέλεσμα της…
είναι σ αυτόν που έχει την ικανότητα να τη μετράει…
και να τη βλέπει
και μπορεί να είναι ο ίδιος τέρας…
βρίσκεται στη διαμάχη της εικόνας και της δουλειάς που χρειάζεται να κάνεις
για να βρείς τι είναι πίσω απ αυτά τα ικριώματα αυτής της εικόνας, αυτής της μάσκας…
γιατί υπάρχει ένας πυρήνας μέσα σου, που αναγεννάει μια ενέργεια..
και απ αυτή τη διαμάχη αναγεννιέται συνεχώς σαν να βγαίνει απ τα κύματα της θάλασσας η ίδια η Αφροδίτη…
συνεπώς η ομορφιά όπως την εννοείς είναι μια μάσκα….
Και το τέρας που δεν έχει μια ωραία μάσκα,
εσύ τον έχεις ανάγκη να σου δώσει τα συναισθήματα που του περισσεύουν και σου λείπουν, γιατί η ομορφιά δεν κρύβεται μέσα τους,
αλλά στο αρσενικό που την θαυμάζει και τη λατρεύει …
γιατί κατοικεί στο μυαλό του αρσενικού και ονομάζεται αφροδίτη…
και είναι απαραίτητο για να τη διατηρήσεις να παίρνεις τακτικές δόσεις αισθητικής απ το αρσενικό …
όπως και αυτοί για να είναι άντρες πιο δυνατοί έχουν ανάγκη
τη τρομακτική δύναμη που κρύβεται πίσω απ αυτή την υπέροχη ομορφιά σου …
όλα τα άλλα είναι ναρκισσιστικές αυταπάτες και παρενέργειες...
Είναι τρομακτικό πράγμα η ομορφιά και η διαχείριση της…
Μπορεί να σου «φάει» όλο το χρόνο της ζωής σου, και να έχει πετάξει η ζωή σου κάπου αλλού και εσύ να είσαι με τα τέρατα από όπου ξεκίνησες…
Εκεί στο ίδιο σημείο…cat people με πάνθηρες και λιοντάρια…
Πίσω στη σπηλιά της Μεγάλης Μητέρας…
και οι Μούσες του Απόλλωνα
Όσες φορές και να πέρασαν από εκεί
δεν τις είδες απ τη μαστούρα της αυταπάτης σου…
και τότε σαν γνήσιο Χειρώνιο πλάσμα απ την αυταπάτη της Αφροδίτης
που νόμισες ότι κατάγεσαι μήπως χρειάζεσαι εκπαίδευση
σαν αυτές που έκανε ο Χείρωνας στα παιδιά των Ηρώων και των Θεών...
απόσπασμα απ τη συνομιλία Chiron square Venus...
που για λίγο κατόρθωσαν να συνομιλήσουν...
γιατί ποτέ δεν συναντιούνται...
είναι απ τα πιο σκληρά αντίθετα
με τις χειρότερες νευρώσεις, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια
στο θρίαμβο του κακού και της ασχήμιας....
Να έχετε ένα όμορφο βράδυ.....
H ομορφιά είχε και έχει περάσει στα μάτια μου κάτι σαν μια πανδαισία ενός ήχου, που η συχνότητα του αναγεννούσε διαστάσεις μυθικές με χρώματα, συναισθήματα σκέψεις και ιδέες..
Σπάνια μπορούσα να τη δω στους άντρες, πάντα ήμουνα παραδομένος, στην ουσία σε μια κοριτσίστικη αισθητική της αιώνιας εφηβείας, που έμοιαζε με όνειρο τρελό που δεν μπορούσα να της αντισταθώ...
και όπως ακριβώς στην dream pop βυθιζόσουνα στα αιθέρια και breathy φωνητικά, ακουγα την ωρα που μου μιλούσαν τα όμορφα κορίτσια μέχρις και τη χροιά απ την ανάσα τους…
γιατί ποτέ δεν μπορούσα επίσης να τη ξεχωρίσω απ το Λόγο...
Και τελικά μάλλον με την ομορφιά γιόρταζα εκστατικές και υπερβατικές εμπειρίες λες και χρησιμοποιούσα druggy και μυστικιστικές εικονες..
και είναι θαύμα που δεν με εκμεταλλεύτηκαν σε μεγάλο βαθμό μ αυτές που συσχετίστηκα συναισθηματικά…
γιατί σε μικρότερο το έκαναν και συνεχίζουν και το κάνουν…
ακόμα ατελείωτο το θηλυκό μου, οι πιο πολλές πελάτισες μου να ανήκουν στην ίδια συνομοταξία…
Με την πάροδο του χρόνου όλο αυτό το dream pop σκηνικό μετατράπηκε σε μια συνειδητοποίηση ότι όλο αυτά που έβλεπα ήταν πνευματικά περιεχόμενα δικά μου, και αρχιζα να τρομάζω μαζί τους απ αυτό που με γοήτευε, αφού άρχισα να βλέπω τη μεγάλη διαφορά……
Σε πρώτο επίπεδο άρχισα να διακρίνω καθαρά, τη μεγάλη αλήθεια του :
Τι παράξενη ψευδαίσθηση είναι να υποθέτεις ότι η ομορφιά είναι καλοσύνη….
αλλά εάν ξαναδιαβάσει κάποιος «το πόλεμος και ειρήνη »του Λέων Τολστόι, θα το δει και μπορεί να μην το προσέξει…
σε κάποιες περιπτώσεις γυναικεία ομορφιά και κακία έχουν γίνει συνώνυμα…
δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουν….
Και το αναμεταβιβάζουν και στους όμορφες άντρες που γίνονται μια τραγική καρικατούρα τους, με transsexual αναφορές…
Τι άντρες μπορεί να είναι αυτοί ? ίσως χάντρες….
Γιατί τελικά το θέμα με την ομορφιά και τους φορείς της
δεν είναι αυτά που κάνουν,
αλλά δεν καταλαβαίνουν τελείως τι κάνουν, αυτά τα άτομα….
Και υπάρχει μια δυστυχία με τους όμορφους : επειδή η ομορφιά είναι στα μάτια του παρατηρητή, αντι του να εκμεταλλευτούν την ομορφιά τους πετώντας σε άλλα αισθητικά μονοπάτια, γίνονται τελείως εξαρτημένοι απ τα κοπλιμέντα και τα καλά λόγια των άλλων, τα οποία όταν εξαντλούνται καταφεύγουν πολλές ώρες στο καθρέφτη προσπαθώντας να κάνουν μια ιδιαίτερη εκπαίδευση πως θα γίνουν περισσότεροι κακοί…
ιδίως οι γυναίκες…
Που μέσα απ την κακία προσπαθούν να ανακαλύψουν επαφή μ αυτό που έχουν χάσει…
αλλά η κακία τους οδηγεί στο τέρας..
στο τέρας που εκτρέφουν τόσα χρόνια μέσα τους…
και όσο περνάει ο χρόνος γίνονται ανισόρρροπες,
αδιάφορες συναισθηματικά, χωρίς αξίες και καταθλιπτικές…
ευτυχώς όχι όλες...
είναι τρομακτικό πράγμα η ομορφιά και η διαχείριση της…
και υπάρχει μια τρομακτική αλήθεια : θέλουν να διατηρήσουν την ομορφιά τους, ή κάνουν ότι περνάει απ το χέρι τους να μετατραπούν σε μάγισες κακές προσπαθώντας να σαγηνεύουν και να παγιδεύουν θύματα γινόμενες αράχνες…
απ την εμπειρία μου καμιά δεν θέλει να διατηρήσει την ομορφιά της…
δεν το αντέχουν μέσα τους…
δεν μπορούν να νιώσουν σαν τους άλλους τους, και αυτό είναι ανυπόφορο…
δεν γίνεται να είσαι διαφορετικός όλη την ώρα…
ούτε να εξαρτάσαι απ το καθρέφτη της ματιάς του άλλου…
και δυστυχώς απαιτούν κάποιος να τις πληρώνει με τη λογική της Μεγάλης Μητέρας...αλλά αυτοί που πληρώνουν για την ομορφιά , θέλουν "την μια ώρα νωρίτερα" κατέδαφιση της, γιατί δεν το αντέχουν, η ασχήμια έχει πολλούς τρόπους να βρίσκεται στη ζωή μας...
ο χρόνος την τσακίζει, και της κατεδαφίζει οποιαδήποτε αυταπάτη επενδύεις…
γιατί αυταπάτη είναι η απόλυτος ταύτιση σου με την εικόνα…
γιατί η εικόνα είναι καθρέφτης και ο καθρέφτης μαγεία....
και διανύουμε περίοδο εικονολατρείας…
αλλά η ομορφιά δεν είναι στην εικόνα, εκεί είναι το αποτέλεσμα της…
είναι σ αυτόν που έχει την ικανότητα να τη μετράει…
και να τη βλέπει
και μπορεί να είναι ο ίδιος τέρας…
βρίσκεται στη διαμάχη της εικόνας και της δουλειάς που χρειάζεται να κάνεις
για να βρείς τι είναι πίσω απ αυτά τα ικριώματα αυτής της εικόνας, αυτής της μάσκας…
γιατί υπάρχει ένας πυρήνας μέσα σου, που αναγεννάει μια ενέργεια..
και απ αυτή τη διαμάχη αναγεννιέται συνεχώς σαν να βγαίνει απ τα κύματα της θάλασσας η ίδια η Αφροδίτη…
συνεπώς η ομορφιά όπως την εννοείς είναι μια μάσκα….
Και το τέρας που δεν έχει μια ωραία μάσκα,
εσύ τον έχεις ανάγκη να σου δώσει τα συναισθήματα που του περισσεύουν και σου λείπουν, γιατί η ομορφιά δεν κρύβεται μέσα τους,
αλλά στο αρσενικό που την θαυμάζει και τη λατρεύει …
γιατί κατοικεί στο μυαλό του αρσενικού και ονομάζεται αφροδίτη…
και είναι απαραίτητο για να τη διατηρήσεις να παίρνεις τακτικές δόσεις αισθητικής απ το αρσενικό …
όπως και αυτοί για να είναι άντρες πιο δυνατοί έχουν ανάγκη
τη τρομακτική δύναμη που κρύβεται πίσω απ αυτή την υπέροχη ομορφιά σου …
όλα τα άλλα είναι ναρκισσιστικές αυταπάτες και παρενέργειες...
Είναι τρομακτικό πράγμα η ομορφιά και η διαχείριση της…
Μπορεί να σου «φάει» όλο το χρόνο της ζωής σου, και να έχει πετάξει η ζωή σου κάπου αλλού και εσύ να είσαι με τα τέρατα από όπου ξεκίνησες…
Εκεί στο ίδιο σημείο…cat people με πάνθηρες και λιοντάρια…
Πίσω στη σπηλιά της Μεγάλης Μητέρας…
και οι Μούσες του Απόλλωνα
Όσες φορές και να πέρασαν από εκεί
δεν τις είδες απ τη μαστούρα της αυταπάτης σου…
και τότε σαν γνήσιο Χειρώνιο πλάσμα απ την αυταπάτη της Αφροδίτης
που νόμισες ότι κατάγεσαι μήπως χρειάζεσαι εκπαίδευση
σαν αυτές που έκανε ο Χείρωνας στα παιδιά των Ηρώων και των Θεών...
απόσπασμα απ τη συνομιλία Chiron square Venus...
που για λίγο κατόρθωσαν να συνομιλήσουν...
γιατί ποτέ δεν συναντιούνται...
είναι απ τα πιο σκληρά αντίθετα
με τις χειρότερες νευρώσεις, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια
στο θρίαμβο του κακού και της ασχήμιας....
Να έχετε ένα όμορφο βράδυ.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου