Mars conj Neptune in Pisces -Saturn and Pluto in Capricorn : To Hell and Back

Mars conj Neptune in Pisces -Saturn and Pluto in Capricorn :

To Hell and Back

Συμφωνα με τη Liz Greene η καταθλιψη είναι μια universal εμπειρια.

Ακομα θα μπορουσαμε να πουμε ότι αυτή είναι μια αρχετυπικη εμπειρια.Ακομα στις πιο αγριες μορφες της είναι μια μορφη αναπηριας, και υπαρχουν αρκετοι ανθρωποι να λειτουργησουν στη ζωη εξ αιτιας της, και μπορουν να αντιμετωπισουν αυτή μονο μέσα από αντικαταθλιπτικα χάπια, τα οποια συνταγογραφουνται από διαφορους γιατρους και ψυχιατρους.

Εάν κατά ποσο μια καταθλιψη διερευνειται σαν μια κατασταση που αξιζει να διερευνηθει σοβαρα, φαινεται να εξαρταται απ το κατά ποσο εξουθενωτικη είναι.
Εαν μια ιδιαιτεροτητα εχει δυνατη θεληση και δυνατο μυαλο, μπορει συχνα όχι μονο να την αντιμετωπιζει, αλλα συχνα να ανεβαινει στη ζωη.
Ένα απ τα περισσοτερα χαρακτηριστικα της συμπτωματα είναι το χασιμο της libido, μια κατασταση απάθειας και νωθροτητας οι οποίες συμπιπτουν με την αποσυρση του ενδιαφεροντος και της ενεργειας από ανθρωπους,αντικειμενα και δραστηριοτητες μεσα στο εξωτερικο περιβαλλον.
H χρονια κουραση συνηθως είναι η φυσικη αλληλουχια σ αυτό το χασιμο της libido, και μερικες φορες αυτή είναι μια συνεχης κουραση μονο, αντι για μια συνειδητη ενημερωση της απαθειας, όπως αυτή καταγραφεται επανω σε ένα προσωπο, σαν συμπτωμα.

Η Δυναμη της ζωης επισης εχει διαχωριστει απ την ιδια τη Ζωη, και φαινεται να εχει ρουφηχτει από μια μαυρη τρυπα κάπου.
Και υπαρχει επισης ένα ειδος αφηρημαδας που συνοδευει συνηθως το χασιμο της libido, το κατωφλι της συνειδητοτητας χαμηλώνει,και δεν μπορει καποιος/α να συγκεντρωθει, με αποτελεσμα συνηθισμενες κοσμικες υπευθυνοτητες και καθηκοντα να ξεχνιουνται και να παραμελουνται.

Άλλες φορες υπαρχει ένα ειδος «μουδιασματος» ή παραλυσης, όταν αυτή συνδεεται με τη λειτουργικοτητα του σωματος, το οποιο πολλες φορες αυτό το σωμα δοκιμαζεται και νιωθεται σαν κακο, ασχημο ή παρακμασμενο.
Και συνηθως οι φαντασιες του παρακμασμενου ή ασχημου σωματος δεν είναι συναισθηματα αλλά μαλλον εμμονικες σκεψεις, όπως η πεποιθηση ότι η ζωη δεν εχει καμια αξια, η ότι ενας είναι συνεχως σε μια αποτυχια.

Γιατι δεν υπαρχει συναισθημα που να μπορει να επισυναπτεται σε τετοιες εμμονικες πεποιθησεις και φαντασιες.
Ο Καταθλιπτικος δεν μπορει να κανει τιποτε, διοτι όλα είναι απελπιστικα ουτως ή αλλως.Και οποιοσδηποτε εχει πραγματικα δοκιμασει μια τετοια κατασταση, θα ξερει ότι είναι στο ελεος απ αυτή την καταθλιψη και μπορει να λεει : αισθανομαι τρομακτικα ή δεν αισθανομαι τιποτε απολυτως.
Η δευτερη κατηγορια συνηθως φαινεται απ τις ναρκισσιστικες ασκησεις επι χαρτου που κανει με τη φορμα των social media.

Η Καταθλιψη συνδεεται αστρολογικα με το Σκορπιο και τον Πλουτωνα, και ολοι εχουμε στους χαρτες μας τετοιες ενεργειες και διαφερει απ τη Μελαγχολια, ιδιως στη Μεσαιωνικη ιατρικη και φιλοσοφια που μαλλον εννοουσαν το ιδιο πραγμα, αλλα συνδεοταν με τον Κρονο/Αιγοκερω/Υδροχοο.

Υπαρχει ένα εξαιρετικο βιβλιο γυρω απ το θεμα της Μελαγχολιας the Occult Philosophy in the Elizabethan Age,
απ την Frances Yates, το οποιο εξερευνει τη φιλοσοφικη σταση της Αναγεννησης, προς την κατευθυνση αυτου που σημερα θα μπορουσαμε να ονομασουμε καταθλιψη.Εκει ακριβως φαινεται να υπαρχει μια πιστη ή πεποιθηση ότι για να είναι ένα
προσωπο αι αληθινα δημιουργικο-πρεπει να είναι εμπνευσμενο από μια Θεια σπιθα-τοτε εχει να είναι μελαγχολικο.
Δηλ. υπαρχει μια συνδεση αναμεσα στην δημιουργικη εμπνευση και την μαυρη τρυπα ή την μαυρη κατασταση που ενας αληθινος καλλιτεχνης ή φιλοσοφος εχει πεσει.

Ολα αυτά είναι τα ιδια με τους αλχημικους συμβολισμους καθοσον οι 15ος και 16ος αιωνες στην Ευρωπη, ηταν στο peak τους Ερμητικη Φιλοσοφια και Αλχημεια.

Αυτά κυριως συνδεονται με τον Κρονο, και όταν χρησιμοποιουμε τη λεξη μελαγχολια σημερα τη συνδεουμε λιγο πιο ηπια απ την καταθλιψη.
Εκει που θελω να καταληξω είναι ότι υπαρχει κατι βαθυ μεσα σ αυτή, που αφηνει να εννοηθει ότι υπαρχει μια παραξενη σχεση αναμεσα στην καταθλιψη και τη δημιουργικοτητα.

Προφανως οι καταθλιπτικοι δεν μπορουν να δημιουργησουν, αλλα παρολα αυτά φαινεται να υπαρχει μια συνδεση.
Και είναι ένα απ τα μυστικα που είναι κρυμμενα κατω απ την καταθλιψη, και αυτος είναι ο λογος που «σπρωχνω» όλους τους ανθρωπους που διαγνωσκω με τετοια κατασταση, ότι θεωρω σημαντικο να εξερευνηθει η καταθλιψη τους, αντι του να πεταξουν εξω απ αυτή με αντικαταθλιπτικα και χωρις ιδεες και εμπνευσεις γυρω απ αυτή.

Αλλα οταν βρισκομαστε στον Κρονο, δεν μπορούμε να ''τεντωθούμε'' πιο πέρα,απ το ζώδιο και τις όψεις του...
που σημαίνει ότι είναι αυτός που μας δίνει τη δύναμη να αντέχουμε, να αγωνιζόμαστε...
τη δύναμη να δουλεύουμε γι αυτό που είμαστε...και στο τέλος να γίνεται αυτό που θέλουμε...
επειδή αυτό είναι το παράδοξο του,και αυτό τελικά θέλει το δικό μας μυαλό....
να έχεις αυτό για το οποίο έχεις θελήσει, και έχεις μοχθήσει, επειδή κάποιες φορές νίκησες το χρόνο απ τη δύναμη που σου έδωσε....
του να σπέρνεις ότι έχεις θερίσει...

Όμως ο Κρόνος δεν έχει "δρεπάνι" μόνο αλλά υπήρξε και η "μαμή" της Αφροδίτης,ξεγέννησε την ίδια την Αφροδίτη
απ τη νίκη του με τον Ουρανό, τον οποίο μπορεί να έστειλε
για πάντα σε μυθικές τοποθεσίες...και όταν εμφανίζεται ο Δίας να σε "ξεγελάνε"

αλλά είναι ο πραγματικός κυβερνήτης του χρόνου σου
αλλά και του χώρου σου και χωρίς χρόνο και χώρο δεν μπορείς να εκφραστείς...
Και ο χρόνος δεν περνάει αλλά φτερουγίζει....
γιατί εδώ είμαστε μικρά αστεράκια που έπεσαν απ τον ουρανό
και διασταυρώθηκαν με την ευχαρίστηση....
εδώ ξεχειλίζουμε απ την αναψυχή και τη διασκέδαση...
τραγουδουσαν οι Rolling stones στα 70s...
παρακολουθώντας το χρόνο να φτερουγίζει και να πετάει....
νομίζοντας ότι βλέπουμε τον έρωτα να φτερουγίζει.....
αυτή είναι η διαφορά όταν είμαστε πριν crisis of middle age
με τη μετά φάση..

τότε....ο έρωτας φτερούγιζε....
και τώρα βλέπεις το χρόνο να πετάει και να φτερουγίζει....
Γιατί ο χρόνος δεν περιμένει κανέναν.....γιατί ο χρόνος γκρεμίζει κτήρια,και καταστρέφει τα όμορφα πρόσωπα απ τα κορίτσια
και τις γυναίκες που αγαπάμε....
και το κάνει με το δικό του σκοπό και στόχο,ιδιαίτερα όταν δεν εκτιμάς τα διαμάντια του, που είναι οι ώρες....
Μην σπαταλάς τίποτε απ αυτά τα διαμάντια που είναι οι ώρες .....
μερικές φορές δεν υπάρχει τίποτε άλλο : παρά ο Kρόνος που με το δρεπάνι του,που θερίζει αυτά που έχουμε σπείρει.....
και αν έχουμε σπείρει ανέμους....θερίζουμε θύελλες....
και αν έχουμε σπείρει χαμόγελα,θερίζουμε διαμάντια.....

και αν η αγάπη σου είναι χαρταετός θέλει όλο τον αέρα, τον πιο δυνατότερο της ψυχής σου για να σηκωθεί και να "πετάξει" ψηλά...
αναλογίσου αν αξίζει και αν πρέπει να τον κρατήσεις για τη δική σου ψυχή...
αλλά σκέψου και αν υπάρχει και άλλος τρόπος...
επειδή ο χρόνος θεραπεύει αλλά και καταστρέφει και το beat του είναι όσο μια στιγμή...
όσο το παρόν μας...
και τα φωτεινά του flash ...
όσο το όνειρο μας...
και όλο αυτό είναι το θέμα του....

και αν δεν τον καταλαβαίνεις το ρυθμό του,θα σου δώσω ένα φιλί στο στόμα ...για να μπορέσουν τα beats της καρδιάς σου
να συγχρονιστούν με τα drums του χρόνου σου ....
διαφορετικά αναλογίσου,τι σημαίνει αυτό το κάτι ότι ήρθε ο "καιρός του "...

Nα εχετε μια ομορφη Κυριακη