Δευτέρα 8 Απριλίου 2019

Sun square Saturn conj Pluto : Η Μοναξια του Αυριο -Marriage Depression and Melancholy : Μια παρανοικη επιδειξη δυναμης και αυταρκειας

Sun square Saturn conj Pluto : Η Μοναξια του Αυριο -Marriage Depression and Melancholy : Μια παρανοικη επιδειξη δυναμης και αυταρκειας

Ανοιξη πια ….Αλλα μεσα σ αυτή κρυμμενη μια φθινοπωρινη μελαγχολια γκριζαρισμενη με έναν Χειμωμα καταθλιπτικο….
το φωναζει και ο Καιρος…...
αλλα μια τετοια ψυχολογία, θέλει αλήθεια....
μπορείς δεν την μπορείς...
γιατί η αλήθεια μοιάζει με το κρύο...
και την παγωνιά...
σ αρέσει δεν σου αρέσει κρυώνεις....
και αν την αρνείσαι γινεσαι κυνική και κυνικός...
Ενα απ τα πιο οδυνηρά μαθήματα της ενηλικίωσης που έχει ενας γονιός,ειναι η διάλυση των αυταπατών του για τα δημιουργήματα του..
τους ερωτες του, τις σχέσεις του και τα παιδιά του ακόμα ...
και όταν ειναι μικρά σκέφτεται πάντα πως αυτά θα κατακτήσουν τον κόσμο σύμφωνα με τις προσδοκίες του...
Αλλά να θυμάστε ότι κληρονομιά αφήνετε πίσω στα παδιά σας
δεν είναι μόνο τα αγαθά και τα υλικά...
αλλά τα παιδιά σας, στην ψυχή και τις συναισθηματικές τους σχέσεις συνεχίζουν απ τις συναισθηματικές εκκρεμότητες που δεν μπορείτε εσείς να διαχειριστείτε...
μη νομίζετε ότι είναι τελείως ανεξάρτητα απ το matrix της οικογενειακής ψυχης συναισθηματικά....
και εσείς γοητεύεστε που προσπαθείτε να τα διαπαιδαγωγήσετε
απ τις ανεπάρκειες σας και τις αποτυχίες σας....
Δεν γίνεται να μην θελεις κατα βαθος τη γυναίκα σου και τον άντρα σου,και το παιδί σου να μην αρχίζει τις συναισθηματικές του σχέσεις στο όνομα αυτού του βάσανου που περάσατε και περνάτε σαν γονείς...
σαν γονείς που πρέπει και εσείς να απολαύσετε το δικό σας εαυτό ...
το ότι τα φέρατε στον κόσμο, δεν σημαίνει ότι ειστε και υπηρέτες τους...
Και τα παιδιά σας, όλα μα όλα, και δεν εξαιρείται καμιά οικογένεια σ αυτό,όσο ψηλά και να βρίσκεται κοινωνικά...
αρχίζουν τη συναισθηματική τους ζωή στην αυταπάτη, τις παραισθήσεις και τη παραζάλη σας...
που την κάνουν παραζάλη δική τους και την μπερδεύουν με τον Έρωτα...
και εσεις αντι να αναλογίζεστε τι ακριβώς έχει γίνει,
τα μπερδεύετε ακομα περισσότερο σπρώχνοντας τα, στις επιλογές τις δικές σας,γιατί εισαστε οι θεοί και οι θεές που θα τα καθοδηγήσετε μόνο στα δικά σας μονοπάτια...
και όταν αρνείσαι και αποστασιοποιείσαι απ αυτό σαν γονιός,εισπράττεις όλη τη λύσσα και το θυμό των υπόλοιπων γονιών…
και αντι, αντι να νιωσεις τι πήγε λάθος, με το να μετανοήσεις ειλικρινά για όλη τη "συναισθηματική σου μπαρούφα" που χτίζεις σε όλη σου τη ζωή,προτιμας να σαμποτάρεις τα πάντα...τον εαυτό σου, τα παιδιά σου, το μέλλον σου…
επειδή σου είναι δύσκολο να παραδεχτείς ότι η θεά απορρίφθηκε....
όχι απο κάποιον άλλον, αλλά απ τον ιδιο τον εαυτό της και τη παραζάλη της.....
μην ανησυχείτε δεν ειναι καμια ψυχοπαθολογία αυτό...
Και ο Απόλλωνας απορριφθηκε απ την Κασσάνδρα
επειδή ζητησε τον έρωτα της…
για αντάλλαγμα στο οτι της χάρισε τη τέχνη της μαντικής...
Και όλες τις οι προφητείες ήταν και ειναι αληθινές,
αλλά κανένας δεν τις πιστευε και κανένας δεν τις πιστεύει....
Επειδη η μητέρα της ήταν η Εκάβη, που Στον Όμηρο η Εκάβη
δεν διαδραματίζει σημαντικό ρόλο και είναι μάλλον σκιώδες πρόσωπο.
Συμπαρίσταται και συμπάσχει με τα παιδιά και τις νύφες της,
και παριστάνεται σαν μια ηρωίδα γεμάτη μεγαλείο,
η οποία έχει φθάσει στα έσχατα όρια της δυστυχίας....
αλλά ο μυθος της δημιουργήθηκε για να αποδοθεί στην Εκάβη
το κρίμα της καταστροφής της Τροίας, είτε επειδή γέννησε τον Πάρι,είτε επειδή δεν θέλησε να τον σκοτώσει....
Και όλα αυτά γιατί κάπου πρέπει να αποδοθεί η καταστροφή, η αποτυχία για να μπορούν κάποιοι και κάποιες να συνεχίζουν να ζουν σαν Θεοι και Θεές,και όχι σαν απλοί άνθρωποι...
παρόλο που αυτοί οι θεοί ζήλευαν τους ανθρώπους που δεν ήταν αθάνατοι και ζουσαν τις στιγμές τους σαν να ήταν για πάντα.....
Γι αυτό και στον Πολεμο της Τροιας, συμφωνα με τον Ομηρο υπηρχαν θεοι που υποστηριζαν τους Αχαιους και θεοι που υποστηριζαν τους Τρωες….
Και όλα αρχισαν από την Εριδα και το χρυσο μηλο της….
Αυτό είναι ένα πολύ μεγαλο μυστικο, η διαμαχη των θεων που πρεπει να το ξερεις όταν διαβαζεις αστρολογικους χαρτες…
Να δεις πως ομαδοποιουνται οι θεοι και θεες μεσα σου, ποσες ομαδες κανουν και αν συνδεονται μεταξυ τους αυτές οι ομαδες….
Αυτό είναι το καθηκον μας στη ζωη, να συνθεσουμε τις αντιθετες δυναμεις της ψυχης μας, και όχι να τις οδηγουμε σε προσωπικο εμφυλιο, όπως κανουν ολοι οι παρανοημενοι πολιτικοι κυβερνωντες σε συλλογικο επιπεδο…
Γιατι αυτή η Νεα Σεληνη, που αρχισε και θα μας παει ετσι μεχρι το Καλοκαιρι με τις εκλειψεις ανοιξε μια συγκρουση με τους εαυτους μας, αλλα επειδη δεν φταιμε ποτε εμεις, ανοιξε μια συγκρουση με τους αλλους.
Εχουμε να αντιμετωπισουμε τους αλλους, οποιοι και να είναι οι αλλοι, εξαιτιας ενός αισθηματος ανασφαλειας και ανεπαρκειας και της αναγκης που προκυπτει από αυτό να αποδειξουμε τους εαυτους μας, over and over again στους αλλους.
(Sun square Saturn).
Και με δεδομενο το Δια στον τοξοτη, ολος ο διαχυτος κομπασμος εστιαζεται στη δραση και τη διαδικασια να προμοταρει τον εαυτο του να φαινεται πιο δυνατος και σημαντικοτερος.
Στην ουσια όμως να μασκαρει τα συναισθηματα της αμφιβολιας.Γιατι αυτή την εποχη η πιο μεγαλη αγωνια είναι η αμφιβολια…
Προφανως τα παραπανω εχουν κα μια δημιουργικη πλευρα, διοτι ολο αυτό εξαναγκαζει την αναπτυξη και ενισχυει την αποφασιστικοτητα να επιτυχεις.
Ακομα εχεις αλήθεια δικο σου κάτι για πάντα....?
Μόνο για μια στιγμή μόνο...
και να την προεκτεινεις μέχρι την αιωνιοτητα...
δεν υπάρχει άλλη αληθινή μαγεία....
Και γιατι ακομα υπαρχει η σκληροτερη μορφη διαμαχης ολων των αντιθετων δυναμεων της φυσης που παιρνουν τη συμβολικη μορφη Κρονου συνοδο Πλουτωνα στο ζωδιο του Αιγοκερω, και εκει ακριβως η ουρα του Δρακοντα, (Νοτιος Δεσμος της Σεληνης), που μπορει να σε «ρουφηξει», αν δεν βρεις τροπο να ξεφυγεις απο το γαμο της Μελαγχολιας με την Καταθλιψη, σαν αποτελεσμα της διαζυγιου του Ουρανου και της Κολασης, που ακομα διαδραματιζεται στον ουρανιο θολο, και παιρνει τη συμβολικη μορφη Uranus square Pluto…
Γι αυτό πρεπει να βρεις τροπο να παντρεψεις την καπατσοσυνη σου, αν εχεις,με την κοσμικοτητα σου.
Διαφορετικα θα πρεπει να σκαψεις βαθια μεσα σου να διακρινεις τις διαφορες Μελαγχολιας και Καταθλιψης, για να μην τις παντρευτεις και τις δυο από εδώ και περα στη ζωη σου….
Συμφωνα με τη Liz Greene η καταθλιψη είναι μια universal εμπειρια.
Ακομα θα μπορουσαμε να πουμε ότι αυτή είναι μια αρχετυπικη εμπειρια.
Επι πλεον στις πιο αγριες μορφες της είναι μια μορφη αναπηριας, και υπαρχουν αρκετοι ανθρωποι που δεν μπορουν να λειτουργησουν στη ζωη,εξ αιτιας της, και μπορουν να την αντιμετωπισουν μονο μέσα από αντικαταθλιπτικα χάπια, τα οποια συνταγογραφουνται από διαφορους γιατρους και ψυχιατρους.
Εάν κατά ποσο μια καταθλιψη εξεταζεται σαν μια κατασταση που αξιζει να διερευνηθει σοβαρα, φαινεται να στηριζεται απ το κατά ποσο εξουθενωτικη είναι.
Εαν μια ιδιαιτεροτητα εχει δυνατη θεληση και δυνατο μυαλο, μπορει συχνα όχι μονο να την αντιμετωπιζει, αλλα πολλες φορες να ανεβαινει στη ζωη.
Ένα απ τα περισσοτερα χαρακτηριστικα της συμπτωματα, είναι το χασιμο της libido, μια κατασταση απάθειας και νωθροτητας, οι οποίες συμπιπτουν με την αποσυρση του ενδιαφεροντος και της ενεργειας από ανθρωπους,αντικειμενα και δραστηριοτητες μεσα στο εξωτερικο περιβαλλον.
H χρονια κουραση συνηθως είναι η φυσικη αλληλουχια σ αυτό το χασιμο της libido, και μερικες φορες αυτή είναι μια συνεχης κουραση μονο, αντι για μια συνειδητη ενημερωση της απαθειας, όπως αυτή καταγραφεται επανω σε ένα προσωπο, σαν συμπτωμα.
Η Δυναμη της ζωης επισης εχει διαχωριστει απ την ιδια τη Ζωη, και φαινεται να εχει "ρουφηχτει" από μια μαυρη τρυπα κάπου.
Και υπαρχει επισης ένα ειδος αφηρημαδας που συνοδευει συνηθως το χασιμο της libido, το κατωφλι της συνειδητοτητας χαμηλώνει,και δεν μπορει καποιος/α να συγκεντρωθει, με αποτελεσμα συνηθισμενες κοσμικες υπευθυνοτητες και καθηκοντα να ξεχνιουνται και να παραμελουνται.
Άλλες φορες υπαρχει ένα ειδος «μουδιασματος» ή παραλυσης, όταν αυτή συνδεεται με τη λειτουργικοτητα του σωματος, το οποιο πολλες φορες αυτό το σωμα δοκιμαζεται και νιωθεται σαν κακο, ασχημο ή παρακμασμενο.
Και συνηθως οι φαντασιες του παρακμασμενου ή ασχημου σωματος δεν είναι συναισθηματα, αλλά μαλλον εμμονικες σκεψεις, όπως η πεποιθηση ότι η ζωη δεν εχει καμια αξια, η ότι ενας είναι συνεχως σε μια αποτυχια.
Γιατι δεν υπαρχει συναισθημα που να μπορει να επισυναπτεται σε τετοιες εμμονικες πεποιθησεις και φαντασιες.
Ο Καταθλιπτικος δεν μπορει να κανει τιποτε, διοτι όλα είναι απελπιστικα ουτως ή αλλως.Και οποιοσδηποτε εχει πραγματικα δοκιμασει μια τετοια κατασταση, θα ξερει ότι είναι στο ελεος της, οπου θελει τον "παει", και μπορει να λεει : αισθανομαι τρομακτικα ή δεν αισθανομαι τιποτε απολυτως.
Η δευτερη κατηγορια συνηθως φαινεται απ τις ναρκισσιστικες ασκησεις " επι χαρτου", που κανει με τη φορμα των social media.
Η Καταθλιψη συνδεεται αστρολογικα με το Σκορπιο και τον Πλουτωνα, και ολοι εχουμε στους χαρτες μας τετοιες ενεργειες, και διαφερει απ τη Μελαγχολια, ιδιως στη Μεσαιωνικη ιατρικη και φιλοσοφια που μαλλον εννοουσαν το ιδιο πραγμα, αλλα συνδεοταν με τον Κρονο/Αιγοκερω/Υδροχοο.
Υπαρχει ένα εξαιρετικο βιβλιο γυρω απ το θεμα της Μελαγχολιας the Occult Philosophy in the Elizabethan Age, απ την Frances Yates, το οποιο εξερευνει τη φιλοσοφικη σταση της Αναγεννησης, προς την κατευθυνση αυτου που σημερα θα μπορουσαμε να ονομασουμε καταθλιψη.
Εκει ακριβως φαινεται να υπαρχει μια πιστη ή πεποιθηση ότι για να είναι ένα προσωπο αληθινα δημιουργικο-πρεπει να είναι εμπνευσμενο από μια Θεια σπιθα-τοτε εχει να είναι μελαγχολικο.
Δηλ. υπαρχει μια συνδεση αναμεσα στην δημιουργικη εμπνευση και την μαυρη τρυπα ή την μαυρη κατασταση που ενας αληθινος καλλιτεχνης ή φιλοσοφος εχει πεσει.
Ολα αυτά είναι τα ιδια με τους αλχημικους συμβολισμους καθοσον οι 15ος και 16ος αιωνες στην Ευρωπη, ηταν στο peak τους η Ερμητικη Φιλοσοφια και Αλχημεια.
Αυτά κυριως συνδεονται με τον Κρονο, και όταν χρησιμοποιουμε τη λεξη μελαγχολια σημερα τη συνδεουμε λιγο πιο ηπια απ την καταθλιψη.
Εκει που θελω να καταληξω είναι ότι υπαρχει κατι βαθυ μεσα σ αυτή, την καταθλιψη και τη μελαγχολια, που αφηνει να εννοηθει ότι υπαρχει μια παραξενη σχεση αναμεσα στην καταθλιψη και τη δημιουργικοτητα.
Προφανως οι καταθλιπτικοι δεν μπορουν να δημιουργησουν, αλλα παρολα αυτά φαινεται να υπαρχει αυτη η συνδεση.
Και είναι ένα απ τα μυστικα που είναι κρυμμενα κατω απ την καταθλιψη , και αυτος είναι ο λογος που «σπρωχνω» όλους τους ανθρωπους που διαγνωσκω με τετοια κατασταση, ότι θεωρω σημαντικο να εξερευνηθει η καταθλιψη τους, αντι του να " πεταξουν εξω απ αυτή" με αντικαταθλιπτικα και χωρις ιδεες και εμπνευσεις γυρω απ αυτή.
Τελος να θυμαστε ότι : οι μερες οι παλιες γιναν κοκκινες βροχες, και όταν πλενεται η νυχτα πεφτουν βροχινες σιωπες, γιατι τρεχει ο γαλαξιας σε μια άλλη εποχη, τοτε που ελεγα στους φιλους ότι μου `φταιγες εσυ, τωρα κρυφτηκε η ακρη, και της μερας μου το δακρυ δεν βοηθαει, τωρα παιρνω αγκαλια την καινουργια μου αγωνια, που τη λεν αμφιβολια κι είναι η πιο μεγαλη του αυριο μοναξια….
Αυτη είναι η ουσια δυστυχως αυτης της ανοιξης, όπως τραγουδουσαν οι Ιρις ένα σπανιο αισθητικης ελληνικο group, early 00s…
Αφου πηρατε μια ιδεα, περισσοτερα στο dynamics of the unconscious των Liz Greene-Howard Sasportas και το Occult Philosophy in the Elizabethan Age, απ την Frances Yates,γυριζουμε στα transits Saturn and Pluto για να δουμε πως εχουν επηρεασει τα διαφορα ζωδια,αφου οι κοινωνιες μας χαρακτηριζονται από πορτραιτα καταθλιπτικων, όπως κυριως τα βλεπεις απ τα social media και τη real life.
Οι παρακατω πινακες μπορει να σας βοηθησουν να κανετε ιστορικες διαδρομες και ιδιως να μελετησετε τον τελευταιο κυκλο πως και που εχει επιδρασει στις προσωπικες σας ζωες…
Καλη μελετη και αν τρομαξετε το πώς αυτος ο κυκλος εχει επιδρασει στον κυκλο του χρονου της ιστοριας της χωρας μας, καλα κανετε και τρομαζετε….
Ειναι ακομα χειροτερα τα πραγματα….αρκει να θυμαστε ότι αστρολογικο φαινομενο δημιουργειται στον παρορμητικο σταυρο, παραγει δυστυχως εξωτερικα γεγονοτα που δεν μπορουν να ανατραπουν….
γιατι μπορει να μου χει αδυναμια μια παλια μελαγχολια
που μπροστα με περιμενει κι απο πισω μου τη βγαινει
που τη μερα μ`αγκαλιαζει και τη νυχτα μου διαβαζει
για τις μερες που θαρθουν και γιαυτες που θα χαθουν
το ονειρο μου σημαδευει και τον υπνο μου παιδευει
τοσο πια που εχω ξεχασει κι απ τα ματια μου εχω χασει
την καινουργια μου αμαρτια που τη λεν αμφιβολια
κι ειναι πιο μεγαλη του αυριο μοναξια...
κι οπως θα κυλαει το δακρυ του αιωνα, στο σωμα μιας σπαταλημενης γης, ανυμφευτης...
θα ξυπναει ο πρωτος ερωτας, με κλαματα μωρου που βγαζει τα πρωτα του φτερα
κι απο την ακρη του χρονου θα σηκωνεται αργα
καινουργιος ομορφος κοσμος....
καλημερα ολη μερα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου