Full Moon in axis Gemini-Sagittarius-23/11- with focal point Mars conj stationary Neptune :
τι είναι χειροτερο η νοσταλγια ενός παρελθοντος που δεν ζησαμε ή η αποθεωση ενός παροντος που δεν το αξιζει
H Σιμόν ντε Μποβουάρ συνηθιζε να λεει ότι τα γηρατεια είναι ένα σφαγειο.
Και ακομα πηγαινοντας πιο κατω, εγραφε ότι η ομορφιά έχει να πει ακόμα πιο λίγα και από την ευτυχία.
Είναι τα γηρατειά μάλλον παρά ο θάνατος που είναι το αντίθετο της ζωής.Τα γεράματα είναι η παρωδία της ζωής, ενώ ο θάνατος μετατρέπει τη ζωή σε πεπρωμένο. Αν θέλει να ξεχάσει κανείς μπορεί, πρέπει όμως, να θέλει.
Μία γυναίκα νιώθει πως γέρασε, από τη στιγμή που οι άλλοι παύουν να την κακολογούν. Το να κερδίσεις ένα άντρα είναι τέχνη. Το να τον κρατήσεις είναι επάγγελμα.
Από την άλλη ο Jung θεωρουσε τα γηρατεια εμφανιζονται σταδιακα όταν αρχιζουν οι απολογισμοι και καταληγουμε ότι εχουμε διανυσει μια ζωη που δεν την εχουμε ζησει,
γιατι : Η ζωή που δεν ζούμε είναι μια αρρώστια που μπορεί να προκαλέσει θάνατο. Άλήθεια δεν είναι;
Γιατι δεν υπαρχει ατομο ακομα και όταν ενηλικιωνεται που δεν εχει επιθυμιες….
Ο Παζολινι θεωρουσε ότι οι νεοι φαινονται πιο ελευθεροι, επειδη υιοθετουν ρολους, εχουν αναγκη τους ρολους,φορτωνονται με ιδεολογιες και κανουν ότι πιο αντισυμβατικο προκαλει το conventional.
Οι γεροι από την άλλη δεν εχουν αναγκη απο τους ρολους, απαλλασσονται σταδιακα απο τις πεποιθησεις και τις ελπιδες που καταδυναστευουν ολη τη ζωη μας.
Προφανως στο σκοταδι των γηρατειων που πλησιαζει και τη δικη μου ζωη σταδιακα, θα συμφωνουσα με τον Παζολινι με την προυποθεση να μετρησεις σοβαρα τον κινδυνο της κυνικοτητας και της ανοιας μετα από την παραιτηση των ελπιδων για κατι δημιουργικο και με φλογα.
Γι αυτό θα συμπληρωνα την παραπανω αποψη με μια παλιοτερη συνεντευξη του Αργυρη Μπακιρτζη από τους Χειμερινους Κολυμβητες που ειχε προτεινει το ποιημα του Νικολα Καλα : προς την αγαπη.
Mονον μετα, αφου κατενοηθη η ματαιοτητα κάθε καινουργιας προσπαθειας, ο βιος εχει πιθανοτητα να γινει εξοχος….
Γιατι όμως όλα τα παραπανω ?
γιατι πλησιαζει μια Πανσεληνο που θα συμπυκνωσει οριστικα το εμμονικο διλημμα aeternus puer or senex ….
και σ αυτό θα παρασυρει και θα μπερδεψει ηλικιες.Νεοι που νιωθουν γεροι και γεροι στα πλαισια του παλιμπαιδισμου μεσα σε μια κοινωνια που εχει γερασει και βρισκεται στα εσχατα της παρακμης της…
Τελικα τι είναι χειροτερο η νοσταλγια ενός παρελθοντος που δεν ζησαμε ή η αποθεωση ενός παροντος που δεν το αξιζει….
Ενα διλημμα που σταδιακα βασανιζει εσωτερικα τον πιο πολύ κοσμο και περισσοτερο την ψυχολογια των ενηλικων.
Υπαρχουν πολλα πραγματα που περιπλεκονται στη ψυχολογια των ενηλικων ανθρωπων στο συγχρονο κοσμο, όπως το γεγονος ότι ο ενας εκ των δυο γονιων τους, μπορει να εκδηλωσει τα γνωρισματα ενός βιολογικα φυλου στο φυσικο επιπεδο και ο άλλος στο ψυχολογικο.
Τα πραγματα περιπλεκονται ακομα περισσοτερο γιατι αν προεκταθει ολο αυτό, θα δεις ότι εξαρταται ποιος γονιος διαδραματιζει τον αρσενικο και ποιος τον θηλυκο ρολο, όπως φαινεται καθαρα στις μονογονεϊκες οικογενειες.
Σαυτη την περιπτωση υποδηλωνεται ότι ένα αρσενικο στοιχειο στη ψυχη της μητερας ή ένα θηλυκο στοιχειο στην ψυχη του πατερα προσφερεται σαν “οθονη” πανω στην οποια το παιδι μπορει να κανει την προβολη του.
Ετσι σε μια τετοια περιπτωση που δεν είναι εξαιρεση αλλα η συντριπτικη πλειοψηφια του συγχρονου κοσμου, μπορει να προκληθει μεγαλη συγχιση λογω των διαφορων μεταξυ του ψυχολογικου φυλου των γονεων, και των αρχετυπικων ιδιοτητων που φυσιολογικα συνδεονται με αυτόν.
Αυτό με τη σειρα του θα φανερωσει μια μητερα που μπορει να διακατεχεται από διψα για δυναμη και εξουσια, συνειδητη ή ασυνειδητη, και ότι ισως επιζητα να ζησει μεσα από το παιδι της αρσενικη πλευρα του εαυτου της.
Αυτο θα εχει ολεθριες επιπτωσεις για τη ψυχολογια του παιδιου αφου η ιδια θα θυσιαζει τη γυναικεια της φυση και τα συναισθηματα που απορρεουν από αυτό, και το παιδι θα προβαλλει τη δικη του ικανοτητα αυτονομιας και αυτοεκφρασης επανω στη μητερα-ή επανω σε καταλληλα αντικειμενα στον εξωτερικο κοσμο που συμβολιζουν τη μητερα-συναινωντας στην πραγματοποιηση των δικων της στοχων, χωρις ποτε να αντιληφθει ότι ετσι απετυχε να αναπτυξει τους δικους του.
Η Πανσεληνος αυτή θα σου φερει στην επιφανεια της συνειδητοτητας σου την βαθυτερη ερμηνεια που δινεις στις εννοιες αρσενικο και θηλυκο σαν αποσταγμα που εχεις αποκομισει από την πειρα της δικης σου ζωης…
Οσο και να ντυθηκες με ένα μυστήριο κοστούμι που το ερωτεύτηκες σαν ένα αισθησιακό άρωμα και μας έκανε να αναλογιστούμε πόσες αγάπες μας είναι για τα "σκουπίδια"...
όχι δεν είμαστε junkies να θέλουμε να τα καταναλώνουμε αλλά να φταίει αυτή η ματαιοδοξία μας, για την ακρίβεια αυτή η πληγωμένη μας ματαιδοξία μας, που μας τα "μπερδεύει" για έρωτα....
αλλά ο έρωτας είναι ζωντανός και όχι φαντασίωση που προερχεται από την Λατρεια της Εικονας, γιατί τότε είναι μια ερωτομανία φιλτραρισμένος με την ναρκισσιστική παράνοια
και παριστάνοντας την Ηχώ μιας απίστευτης χοάνης μιας απίστευτης βαθιάς τρύπας....
αν νιώθετε έτσι μπορεί να φωνάξετε όπως και εγώ :
i wanna go dancing ....
προκειμένου να " τρίψουμε " τη μούρη όλων των tricksters figures και στον ιδρώτα του i wanna go dancing θα χαμογελάς γιατί δεν έγινε και τίποτε....
είμαστε ακόμα στο ουράνιο τόξο του όμορφου κήπου μας
αλλά η ζαλάδα μας κάνει να μπερδεύουμε τριαντάφυλλα με αγκάθια ...
η αφέλεια μας ...
Πιστεύω αυτος ο χρονος μοιαζει σαν ένα τραγούδι που μας αποκαλύπτει, κι όχι σ’ αυτό που μας διασκεδάζει και μας κολακεύει εις τας «βιαίως αποκτηθείσας συνήθειές μας» όπως έλεγε και ο Μεγαλος Μανος..
Και ακομα θυμάμαι τη Θοδώρα τη Ντάκου εκείνα τα χρόνια όταν με έβλεπε, με τους δίσκους στα χέρια και όχι με βιβλία αφού με χαρακτήριζε Ποσειδώνα ....
με ρωτούσε συνεχώς : γιατί αγόρι μου ακούς τόσο πολύ μουσική και απ όλα τα είδη....
της απαντούσα : « για να ανακουφίσω τον πόνο μου του πόσο λιγότερος είμαι απ αυτό που φαντάζομαι συνεχώς ότι είμαι....»
Αυτό Μαθαινουμε τωρα….
Μια full moon, η προτελευταια της χρονιας, στον αξονα της επικοινωνιας και της Μαθησης, δεν είναι αρκετο για να το εμπεδωσουμε ?
Και πρεπει να μαθετε να υπερασπιστειτε έναν τροπο ζωης που τεινει να χαθει οριστικα μεσα από τα ματια μας….
και που φυσικα δεν εχει να κανει με παρελθοντολαγνεια
αλλα με κατι αλλο….
Να το βρειτε γιατι στον καθενα είναι προσωπικο…..
Και δεν μπορω να σκεφτω αυτά τα συναισθηματα που νιωθετε ότι ειστε σταυρωμενοι και διαλυμενοι και όλα είναι λαθος στις ζωες σας, επειδη εχει μεινει εξω η καρδια σας και ο πολυποθητος αισθησιασμος μιξαρισμενο με το συναισθημα που τοσο εχει λειψει από τη ζωη σου…
Και λοιπον ? Βρες από τη Φαντασια διεξοδο παλι….
γιατι οι μερες αυτές μπορει να σου φερουν ανθρωπους νεους στη ζωη σου, ανθρωπους με μικρο glamorous στα ματια σου, αλλα ανθρωπους πονεμενους και με χαμογελα ζωντανιας και ευφυιας…
Και αυτό είναι μια ευκαιρια…
Αν δεν εχει ένα βασανο ο άλλος ή η άλλη μεσα του δεν γινεται να εχεις compassion για τους αλλους.
Η αληθεια είναι ότι για να μοιρασεις κατι αληθινα με την άλλη πλευρα πρεπει να ασχοληθεις με τον πονο και την πληγη του, και την ιδια ωρα η άλλη πλευρα προσπαθει να επουλωσει τη δικη σου πληγη….
Ολο αυτό μπορει και να το νιωθετε, αλλα αυτό που δεν ξερετε είναι ότι ολο αυτό είναι και αληθινα ερωτικο και σεξουαλικο….
Οι μερες που ερχονται εχουν μια τρομακτικη ευκαιρια στη Θεραπεια…
Ή διαφορετικα don’t try to cure yourself εις βαρος των αλλων….
Ναι Μεταβλητε Σταυρε για σενα παει αυτό…
Από την άλλη θα νιωσεις ότι κατι μεσα σου εχει φθασει σε ένα σημειο απιστευτου βρασμου και δεν μπορεις να ζησεις και άλλο με τετοια ορια…
Αν ναι τοτε πρεπει να αναρωτηθεις αν ειχες αιχμαλατωσθει από μια ψευτικη περσονα,
Που προθυμα ταυτιστηκες με αυτή και σε περιορισε αρχικα και σε σταυρωσε σημερα….
Τοτε εισαι στην καρτα the tower, ένα mash-up remix των καρτων Death and Devil που σημαινει περιμενε την καταρρευση ολων υπαρχομενων τυπων μεσα στους οποιους στηριξες τις φαντασιωσεις σου τοσο καιρο….
Μην απογοητευεσαι όμως… γιατι :
Time that heals and destroys
Your wristwatch sparkles and shines
Dance to organized noise
The beat, a moment in time….
Synchronize
And the lights flash in time with the dream
And your heart beats in time with the drums
And it's only a matter of time
And you've timed your move just right
And the lights flash in time with the dream
And your heart beats in time with the drums
And it's only a matter of time
And you've timed your move just right
And the lights flash in time with the dream
And your heart beats in time with the drums
And it's only a matter of time, Synchronize
Μπαινεις σε λιγο σε Αναγεννησιακη Διαδικασια...
ειτε το ξερεις ειτε όχι…
απλα εάν το ξερεις και εισαι λιγο ηλικιωμενος όπως εμεις προσωπικα,
εχεις να αντιμετωπισεις ένα απεραντο σκοταδι μπροστα και εκει προχωρας μπουσουλωντας….
Blessings για τα καλυτερα
καλημερα ολη μερα
τι είναι χειροτερο η νοσταλγια ενός παρελθοντος που δεν ζησαμε ή η αποθεωση ενός παροντος που δεν το αξιζει
H Σιμόν ντε Μποβουάρ συνηθιζε να λεει ότι τα γηρατεια είναι ένα σφαγειο.
Και ακομα πηγαινοντας πιο κατω, εγραφε ότι η ομορφιά έχει να πει ακόμα πιο λίγα και από την ευτυχία.
Είναι τα γηρατειά μάλλον παρά ο θάνατος που είναι το αντίθετο της ζωής.Τα γεράματα είναι η παρωδία της ζωής, ενώ ο θάνατος μετατρέπει τη ζωή σε πεπρωμένο. Αν θέλει να ξεχάσει κανείς μπορεί, πρέπει όμως, να θέλει.
Μία γυναίκα νιώθει πως γέρασε, από τη στιγμή που οι άλλοι παύουν να την κακολογούν. Το να κερδίσεις ένα άντρα είναι τέχνη. Το να τον κρατήσεις είναι επάγγελμα.
Από την άλλη ο Jung θεωρουσε τα γηρατεια εμφανιζονται σταδιακα όταν αρχιζουν οι απολογισμοι και καταληγουμε ότι εχουμε διανυσει μια ζωη που δεν την εχουμε ζησει,
γιατι : Η ζωή που δεν ζούμε είναι μια αρρώστια που μπορεί να προκαλέσει θάνατο. Άλήθεια δεν είναι;
Γιατι δεν υπαρχει ατομο ακομα και όταν ενηλικιωνεται που δεν εχει επιθυμιες….
Ο Παζολινι θεωρουσε ότι οι νεοι φαινονται πιο ελευθεροι, επειδη υιοθετουν ρολους, εχουν αναγκη τους ρολους,φορτωνονται με ιδεολογιες και κανουν ότι πιο αντισυμβατικο προκαλει το conventional.
Οι γεροι από την άλλη δεν εχουν αναγκη απο τους ρολους, απαλλασσονται σταδιακα απο τις πεποιθησεις και τις ελπιδες που καταδυναστευουν ολη τη ζωη μας.
Προφανως στο σκοταδι των γηρατειων που πλησιαζει και τη δικη μου ζωη σταδιακα, θα συμφωνουσα με τον Παζολινι με την προυποθεση να μετρησεις σοβαρα τον κινδυνο της κυνικοτητας και της ανοιας μετα από την παραιτηση των ελπιδων για κατι δημιουργικο και με φλογα.
Γι αυτό θα συμπληρωνα την παραπανω αποψη με μια παλιοτερη συνεντευξη του Αργυρη Μπακιρτζη από τους Χειμερινους Κολυμβητες που ειχε προτεινει το ποιημα του Νικολα Καλα : προς την αγαπη.
Mονον μετα, αφου κατενοηθη η ματαιοτητα κάθε καινουργιας προσπαθειας, ο βιος εχει πιθανοτητα να γινει εξοχος….
Γιατι όμως όλα τα παραπανω ?
γιατι πλησιαζει μια Πανσεληνο που θα συμπυκνωσει οριστικα το εμμονικο διλημμα aeternus puer or senex ….
και σ αυτό θα παρασυρει και θα μπερδεψει ηλικιες.Νεοι που νιωθουν γεροι και γεροι στα πλαισια του παλιμπαιδισμου μεσα σε μια κοινωνια που εχει γερασει και βρισκεται στα εσχατα της παρακμης της…
Τελικα τι είναι χειροτερο η νοσταλγια ενός παρελθοντος που δεν ζησαμε ή η αποθεωση ενός παροντος που δεν το αξιζει….
Ενα διλημμα που σταδιακα βασανιζει εσωτερικα τον πιο πολύ κοσμο και περισσοτερο την ψυχολογια των ενηλικων.
Υπαρχουν πολλα πραγματα που περιπλεκονται στη ψυχολογια των ενηλικων ανθρωπων στο συγχρονο κοσμο, όπως το γεγονος ότι ο ενας εκ των δυο γονιων τους, μπορει να εκδηλωσει τα γνωρισματα ενός βιολογικα φυλου στο φυσικο επιπεδο και ο άλλος στο ψυχολογικο.
Τα πραγματα περιπλεκονται ακομα περισσοτερο γιατι αν προεκταθει ολο αυτό, θα δεις ότι εξαρταται ποιος γονιος διαδραματιζει τον αρσενικο και ποιος τον θηλυκο ρολο, όπως φαινεται καθαρα στις μονογονεϊκες οικογενειες.
Σαυτη την περιπτωση υποδηλωνεται ότι ένα αρσενικο στοιχειο στη ψυχη της μητερας ή ένα θηλυκο στοιχειο στην ψυχη του πατερα προσφερεται σαν “οθονη” πανω στην οποια το παιδι μπορει να κανει την προβολη του.
Ετσι σε μια τετοια περιπτωση που δεν είναι εξαιρεση αλλα η συντριπτικη πλειοψηφια του συγχρονου κοσμου, μπορει να προκληθει μεγαλη συγχιση λογω των διαφορων μεταξυ του ψυχολογικου φυλου των γονεων, και των αρχετυπικων ιδιοτητων που φυσιολογικα συνδεονται με αυτόν.
Αυτό με τη σειρα του θα φανερωσει μια μητερα που μπορει να διακατεχεται από διψα για δυναμη και εξουσια, συνειδητη ή ασυνειδητη, και ότι ισως επιζητα να ζησει μεσα από το παιδι της αρσενικη πλευρα του εαυτου της.
Αυτο θα εχει ολεθριες επιπτωσεις για τη ψυχολογια του παιδιου αφου η ιδια θα θυσιαζει τη γυναικεια της φυση και τα συναισθηματα που απορρεουν από αυτό, και το παιδι θα προβαλλει τη δικη του ικανοτητα αυτονομιας και αυτοεκφρασης επανω στη μητερα-ή επανω σε καταλληλα αντικειμενα στον εξωτερικο κοσμο που συμβολιζουν τη μητερα-συναινωντας στην πραγματοποιηση των δικων της στοχων, χωρις ποτε να αντιληφθει ότι ετσι απετυχε να αναπτυξει τους δικους του.
Η Πανσεληνος αυτή θα σου φερει στην επιφανεια της συνειδητοτητας σου την βαθυτερη ερμηνεια που δινεις στις εννοιες αρσενικο και θηλυκο σαν αποσταγμα που εχεις αποκομισει από την πειρα της δικης σου ζωης…
Οσο και να ντυθηκες με ένα μυστήριο κοστούμι που το ερωτεύτηκες σαν ένα αισθησιακό άρωμα και μας έκανε να αναλογιστούμε πόσες αγάπες μας είναι για τα "σκουπίδια"...
όχι δεν είμαστε junkies να θέλουμε να τα καταναλώνουμε αλλά να φταίει αυτή η ματαιοδοξία μας, για την ακρίβεια αυτή η πληγωμένη μας ματαιδοξία μας, που μας τα "μπερδεύει" για έρωτα....
αλλά ο έρωτας είναι ζωντανός και όχι φαντασίωση που προερχεται από την Λατρεια της Εικονας, γιατί τότε είναι μια ερωτομανία φιλτραρισμένος με την ναρκισσιστική παράνοια
και παριστάνοντας την Ηχώ μιας απίστευτης χοάνης μιας απίστευτης βαθιάς τρύπας....
αν νιώθετε έτσι μπορεί να φωνάξετε όπως και εγώ :
i wanna go dancing ....
προκειμένου να " τρίψουμε " τη μούρη όλων των tricksters figures και στον ιδρώτα του i wanna go dancing θα χαμογελάς γιατί δεν έγινε και τίποτε....
είμαστε ακόμα στο ουράνιο τόξο του όμορφου κήπου μας
αλλά η ζαλάδα μας κάνει να μπερδεύουμε τριαντάφυλλα με αγκάθια ...
η αφέλεια μας ...
Πιστεύω αυτος ο χρονος μοιαζει σαν ένα τραγούδι που μας αποκαλύπτει, κι όχι σ’ αυτό που μας διασκεδάζει και μας κολακεύει εις τας «βιαίως αποκτηθείσας συνήθειές μας» όπως έλεγε και ο Μεγαλος Μανος..
Και ακομα θυμάμαι τη Θοδώρα τη Ντάκου εκείνα τα χρόνια όταν με έβλεπε, με τους δίσκους στα χέρια και όχι με βιβλία αφού με χαρακτήριζε Ποσειδώνα ....
με ρωτούσε συνεχώς : γιατί αγόρι μου ακούς τόσο πολύ μουσική και απ όλα τα είδη....
της απαντούσα : « για να ανακουφίσω τον πόνο μου του πόσο λιγότερος είμαι απ αυτό που φαντάζομαι συνεχώς ότι είμαι....»
Αυτό Μαθαινουμε τωρα….
Μια full moon, η προτελευταια της χρονιας, στον αξονα της επικοινωνιας και της Μαθησης, δεν είναι αρκετο για να το εμπεδωσουμε ?
Και πρεπει να μαθετε να υπερασπιστειτε έναν τροπο ζωης που τεινει να χαθει οριστικα μεσα από τα ματια μας….
και που φυσικα δεν εχει να κανει με παρελθοντολαγνεια
αλλα με κατι αλλο….
Να το βρειτε γιατι στον καθενα είναι προσωπικο…..
Και δεν μπορω να σκεφτω αυτά τα συναισθηματα που νιωθετε ότι ειστε σταυρωμενοι και διαλυμενοι και όλα είναι λαθος στις ζωες σας, επειδη εχει μεινει εξω η καρδια σας και ο πολυποθητος αισθησιασμος μιξαρισμενο με το συναισθημα που τοσο εχει λειψει από τη ζωη σου…
Και λοιπον ? Βρες από τη Φαντασια διεξοδο παλι….
γιατι οι μερες αυτές μπορει να σου φερουν ανθρωπους νεους στη ζωη σου, ανθρωπους με μικρο glamorous στα ματια σου, αλλα ανθρωπους πονεμενους και με χαμογελα ζωντανιας και ευφυιας…
Και αυτό είναι μια ευκαιρια…
Αν δεν εχει ένα βασανο ο άλλος ή η άλλη μεσα του δεν γινεται να εχεις compassion για τους αλλους.
Η αληθεια είναι ότι για να μοιρασεις κατι αληθινα με την άλλη πλευρα πρεπει να ασχοληθεις με τον πονο και την πληγη του, και την ιδια ωρα η άλλη πλευρα προσπαθει να επουλωσει τη δικη σου πληγη….
Ολο αυτό μπορει και να το νιωθετε, αλλα αυτό που δεν ξερετε είναι ότι ολο αυτό είναι και αληθινα ερωτικο και σεξουαλικο….
Οι μερες που ερχονται εχουν μια τρομακτικη ευκαιρια στη Θεραπεια…
Ή διαφορετικα don’t try to cure yourself εις βαρος των αλλων….
Ναι Μεταβλητε Σταυρε για σενα παει αυτό…
Από την άλλη θα νιωσεις ότι κατι μεσα σου εχει φθασει σε ένα σημειο απιστευτου βρασμου και δεν μπορεις να ζησεις και άλλο με τετοια ορια…
Αν ναι τοτε πρεπει να αναρωτηθεις αν ειχες αιχμαλατωσθει από μια ψευτικη περσονα,
Που προθυμα ταυτιστηκες με αυτή και σε περιορισε αρχικα και σε σταυρωσε σημερα….
Τοτε εισαι στην καρτα the tower, ένα mash-up remix των καρτων Death and Devil που σημαινει περιμενε την καταρρευση ολων υπαρχομενων τυπων μεσα στους οποιους στηριξες τις φαντασιωσεις σου τοσο καιρο….
Μην απογοητευεσαι όμως… γιατι :
Time that heals and destroys
Your wristwatch sparkles and shines
Dance to organized noise
The beat, a moment in time….
Synchronize
And the lights flash in time with the dream
And your heart beats in time with the drums
And it's only a matter of time
And you've timed your move just right
And the lights flash in time with the dream
And your heart beats in time with the drums
And it's only a matter of time
And you've timed your move just right
And the lights flash in time with the dream
And your heart beats in time with the drums
And it's only a matter of time, Synchronize
Μπαινεις σε λιγο σε Αναγεννησιακη Διαδικασια...
ειτε το ξερεις ειτε όχι…
απλα εάν το ξερεις και εισαι λιγο ηλικιωμενος όπως εμεις προσωπικα,
εχεις να αντιμετωπισεις ένα απεραντο σκοταδι μπροστα και εκει προχωρας μπουσουλωντας….
Blessings για τα καλυτερα
καλημερα ολη μερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου