puer aeternus and puella : northern light
είναι γνωστός σε όλους μας ο μύθος απ το οικογενειακό δέντρο της Γέννησης των Θεών απ τον Ησίοδο η σχέση Ουρανού –Κρόνου-Δία.
Όταν ο Δίας ανέτρεψε την εξουσία του Κρόνου με τη βοήθεια της πρώτης του
συζύγου Μήτιδα, (πρώτη θεά της Σοφίας), το σημείο που αξίζει κάποιος να
σταθεί, εκτός απ την κυκλοφορία των θεών που είχε καταπιεί ο Κρόνος,
είναι ότι εκδικήθηκε τον Κρόνο, για τον ευνουχισμό του Ουρανού.
Και έτσι πήρε τη θέση του στους ουρανούς, αφού είναι γνωστό ότι εκεί είναι το Βασίλειο του.
Αυτό συνεπάγεται ότι οι ενέργειες Δία και Ουρανού, όχι μόνο είναι
φιλικές αλλά συνεργάζονται συνεχώς τροφοδοτώντας η Ουράνια ενέργεια
εκείνη του Δία, για να μπορέσει να εκφραστεί σε ένα πιο προσωπικό
επίπεδο στις ζωές μας.
Ο Δίας ταξιδεύοντας στο κάθε ζώδιο, και
σε λίγο στο Λέοντα κάθε φορά θα μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα άλλο
αρχέτυπο -στοιχείο του Συλλογικού Ασυνείδητου αυτού του puer aeternus
που έχει μεγάλη συγγένεια με εκείνο του κατεργάρη, αλλά δεν είναι το
ίδιο.
επίσης όλος ο μεταβλητός σταυρός έχει ένα θέμα με την αιώνια εφηβεία...
δεν μιλάμε για τον άξονα Διδύμων-Τοξότη που είναι η προσωποποίηση της
αιώνιας εφηβείας, αλλά και για τον άξονα Παρθένου-Ιχθύων,όπου εδώ
συναντάει την παθολογία στις πιο πολλές περιπτώσεις...
Στο ζώδιο της Παρθένου, αποφεύγει την τεκνοποίηση και στους Ιχθύς εξιδανικεύει την αυτοθυσία και το θάνατο...
Ο Puer ή η αιώνια νεότητα, είναι ένα σύνδρομο που πάσχει μια
ιδιαιτερότητα η οποία βρίσκεται μέσα σε μια ακατάπαυστη κατάσταση
«γίγνεσθαι»,
η ιδιαιτερότητα η οποία φαίνεται χωρίς ηλικία, είναι
υπέρ-αισιόδοξη και σταθερά φαντάζεται νέες αρχές, αλλά η οποία δεν
μπορεί να συγκεντρωθεί για πολύ καιρό σε κάτι ή να βρεί την αναγκαία
δέσμευση όταν οι δυσκολίες του ζητάνε πείσμα και ωριμότητα.
Οι
τελευταίες ποιότητες ενσωματώνονται από τον Senex, ο οποίος σε οριακή
παθολογία γίνεται υπερβολικά συντηρητικός, απολυταρχικός, ανθεκτικός
στις νέες ιδέες και απαισιόδοξος.
(Ενσωματώνονται στο αρχέτυπο του Κρόνου)
Η ακραία puer παθολογία (και φημίζεται ο Δίας για τις υπερβολές του),
μπορεί να δημιουργήσει μεγάλο χάος και σπατάλη, και σε τελευταία ανάλυση
μεγάλο βάσανο γιατί αυτός ενθαρρύνει τη σκληρώτερη πλευρά του senex για
να γιατρεύσει την ασθένεια της υπερβολικής έξαψης!
Το
χειρότερο είναι εάν κάποιος ζει too much, τη μια πλευρά μυστικά και
ασυνείδητα βιώνει την άλλη! Εάν κάποιος είναι puer βιώνει μυστικά τη
λύτρωση στους ουρανούς ! Άττις, Άδωνις, Όσιρις, Διόνυσος, Ορφέας,
Ίκαρος, Φαέθων και Ιησούς ποτέ δεν έφθασαν στη μέση ηλικία
ενσωματώνοντας το μυθικό μοτίβο του τραγικού τέλους του Puer.
Στα
μάτια του Puer (Δίας),υπάρχει πάντα κάποιος τρομακτικός πατέρας (Κρόνος)
που ενσωματώνει τον παλιό δικτάτορα και θέλει να τον εκθρονίσει και στα
μάτια του Senex πάντα υπάρχει ένας εχθρός ακόμα και το παιδί του, το
οποίο του απειλεί τη διάσταση του εγώ του!
το story μπορείτε να το βρείτε και στις συναισθηματικες σχέσεις Διδύμων-Υδροχόων ή Αιγόκερων....και να πάρετε μια ιδέα...
Ο πρώτος ζεί στη σκιά του Θεού- Πατέρα, rex mundi, ο Κύριος του Κόσμου,
και αυτή είναι η διάσταση της αρχής του πατέρα που πρέπει ουσιαστικά να
αντικρύσει και να αποδεχτεί εάν αυτός αληθινά είναι να ενωθεί με το
πνεύμα.
Ο δεύτερος ζει τον εφιάλτη της ρευστότητας, της αλλαγής
αλλά και της καταστροφικής αναγεννησιακής δύναμης, του ασυνείδητου το
οποίο μπορεί εύκολα να ρίξει κάτω όλη τη σκληρή δουλειά χωρίς δισταγμό
και μέσα σε μια στιγμή με σκοπό να εγκαινιάσει μια νέα διεύθυνση στη
ζωή!
Η έννοια « puer aeternus» παραπέμπει σε αυτή την αρχετυπική
κυριαρχία η οποία προσωποποιεί τις υπερβατικές δυνάμεις του συλλογικού
ασυνείδητου με τη μορφή της έξαψης αναφέρει οJames Hillman αλλά και ο
Carl Jung.
Τι λέτε μπορεί να πάσχουμε από το σύνδρομο της αιώνιας νεότητας ?
Και πιο συχνά αυτό θα μας βρίσκεται σε συναισθηματικές καταστάσεις όπου
θα βρίσκουμε τον εαυτό μας μπερδεμένο, όπου liebistood ή love death, η
ερωτική λιποθυμία θάναι πάντα κλειστά συνδεδεμένη με μια μυστικιστική ή
peak εμπειρία του puer.
Έτσι δεν μπορεί κάποιος να είναι ένας συνηθισμένος θνητός, όπως και ο puer γιατί αυτός είναι το θείο παιδί.
Υπάρχει μόνο ένα θείο παιδί και αυτό είναι ένα παράδοξο.
Γιατί ο puer είναι μια αρχετυπική φιγούρα και συνεπώς εκφράζει κάτι το
συλλογικό.Δεν υπάρχει τίποτε individual στον puer είναι του καθενός η
πνευματική λαχτάρα. Άλλα στην δική του προοπτική είναι, ότι υπάρχει
τελείως φυσικά μόνο επάνω σ`αυτόν.Οι άλλοι θα πληρώνουν τις αναζητήσεις
του.Έτσι απλά.
(αντε να τα ανακαλύψει η normal ψυχιατρική και ψυχολογία όλα αυτά)...
Όταν όμως η puer-senex δυάδα βρίσκει ισορροπία μέσα στην ιδιαιτερότητα,
η όραση του και το αίσθημα του εσωτερικού ενδεχόμενου μπορεί να
τιθασσευθεί και να αναπτυχθεί από προσεκτικό και αφιερωμένο σχεδιασμό
και μελέτη.
Αυτό θα μπορέσει να λειτουργήσει εάν μέσα απ το ζεύγος
των αντιθέτων στο ωροσκόπιο μας ΔΙΑ-ΚΡΟΝΟΥ, μπορέσουμε και εργαστούμε
στις ενέργειες αυτές ισορροπημένα και αποτελεσματικά.
Στην ισορροπία
ο puer είναι απλά φρέσκες ιδέες, ένα αίσθημα νέων διευθύνσεων και ένα
αίσθημα της δικής του spiritual δύναμης διαμέσου της διαισθητικής όρασης
και ο senex γίνεται ο guardian του δυνατού και του ικανού να κάνεις, τα
όρια και το όχημα διαμέσου του οποίου ο άνθρωπος γειώνει την όραση του
και δημιουργεί !
Η αιώνια νεότητα στο μύθο, είναι το παιδί ενός
Θεού και επομένως αθάνατο - ή τουλάχιστον, είναι εγγυημένη η αθανασία
και μια θέση στους ουρανούς μετά από τον θάνατο. Επειδή η ζωή δεν θα
τελειώσει ποτέ, αυτή είναι πάντα γεμάτη από πιθανότητες και ενδεχόμενα,
τα συνηθισμένα γήινα όρια δεν αναγνωρίζονται, όλα είναι προσωρινά και
εστιασμένα στο μέλλον, κάποια ημέρα, όταν θα βρεθεί το δοχείο του χρυσού
στο τέλος του ουράνιου τόξου,όταν θα του δωθούν οι ευκαιρίες «θα με
δείτε τι θα κάνω»...είναι η συνηθισμένη του φράση (του θείου παιδιού).
Η ποιότητα της αιώνιας νεότητας υπονοεί επίσης και τη δυσαρέσκεια προς
τις κοσμικές ευθύνες και τις υποχρεώσεις, και ένα αίσθημα να γίνεται
κάποια/ος special και να απαλλάσσεται από το πλήθος των συνηθισμένων
θνητών που είναι καταδικασμένοι για να υποφέρουν.
Εδώ θα πρέπει
να επισημάνουμε ότι η άποψη της Marie Louise Von Franz είναι ότι
συνήθως αυτά είναι τα " κωλόπαιδα" της Μεγάλης Μητέρας που αφήνουν όλες
τις υποχρεώσεις στους άλλους και αυτοί "πετάνε" στους ουρανούς ότι και
να σημαίνει αυτό.Συνεπώς η αιώνια νεότητα του μύθου είναι συνήθως
ετερόκλητη και ασύδοτη διανοητικά και πνευματικο-ψυχικά καθώς επίσης και
φυσικά και συναισθηματικά γιατί εάν η ζωή είναι αιώνια, η δέσμευση
σημαίνει κάτι λίγο και το βάσανο για χάριν της οικοδόμησης σε κάτι για
τις μελλοντικές γενεές είναι μια χωρίς νόημα έννοια.
Αυτή είναι μια εικόνα ενός χαρακτήρα που είναι πραγματικά Peter Pan, που για πάντα ψάχνει την Neνer Never Land.
Η άλλη άποψη είναι του James Hillman που πέρα απ τις παθολογίες που
αναμφισβήτητα υπάρχουν τις πιο πολλές φορές, υπάρχει μια λαχτάρα να
αγκαλιάσεις το πνεύμα του Μεγάλου Πατέρα -και τι απίστευτο- το σύνδρομο
εμφανίζεται όλες τις φορές με το θάνατο του φυσικού πατέρα, και επειδή
αυτό το πνεύμα είναι απρόσιτο και κατοικεί στους ουρανούς οι πτήσεις
είναι μοιραίες και αναγκαίες ακόμα και όταν καταφεύγεουν και στις
υπερβολές των drugs...
Τι θα μπορούσε να μείνει απόλο αυτό....?
η ψυχοπαθολογία των πλαστικών εγχειρήσεων και τα απιστευτα "γκομενιλίκια" με το φόρτωμα των υποχρεώσεων στην άλλη πλευρά... ?
ή ...ή ....
ο κατ εξοχήν type drama of aeternus puer....
όπως είμαι εγώ...
έχω ανακαλύψει την Νεανική Κουλτούρα, σε όλες τις εκφάνσεις της,
ερωτευόμενος puella με peak μυστικιστικές εμπειρίες και κάνοντας
υποκλοπές
απ την κατάσταση "γίγνεσθαι" κυνηγώντας απίθανες πνευματικές εξάψεις και ιδέες...
κυνηγώντας τις υπερβατικές δυνάμεις ...
κυνηγώντας transpersonal experiences...
και μόνο κάποιες στιγμές ενώνεσαι με το πνεύμα μ αυτές τις πτήσεις
και κρατάει όσο μια "βουτιά" στο βάθος της θάλασσας
όπου θα δείς το χταπόδι
που θα κρύβει το θησαυρό απο κάποιο μυθικό ναυάγιο....
ελπίζω να κατάλαβες μικρή μου αγάπη ...
Καλημέραααααααααα .......
